Jan Rodts (°1962) is een gepassioneerd natuurliefhebber, maar ook een strijdvaardig fauna- en natuurbeschermer. Het begon allemaal in 1984 toen hij Vrijwilliger in de Natuur- en Milieueducatie werd, een cursus georganiseerd door het toenmalige Centrum voor Natuurbeschermingseducatie (CVN). Datzelfde jaar richtte hij onder impuls van Roger Arnhem zaliger – de toenmalige voorzitter van het Koninklijk Belgisch Verbond voor de Bescherming van de Vogels (KBVBV) en het Coördinatie Comité voor de Bescherming van de Vogels (CCBV) – de regionale afdeling Vogelwacht Waasland op, met als hoofddoel strijd te voeren tegen de illegale vogelvangst in het Waasland en (soms ver) daarbuiten. Tientallen vogelvangers en malafide jagers liepen tegen de lamp en kwamen uiteindelijk in de beklaagdenbank terecht.
In 1985 behaalde hij het diploma van Natuurgids en begeleidde hij vervolgens tientallen vroegochtendwandelingen met als hoofdthema 'de vogelzang', voornamelijk in de natuurgebieden Stropersbos te Sint-Gillis-Waas en De Fondatie te Sinaai-Waas. Als geboren en getogen Waaslander kende hij deze gebieden als zijn broekzak. In 1988 behaalde hij het Bekwaamheidsgetuigschrift in de Bosbouwkunde en het jaar nadien het Getuigschrift Bospraktijklessen. Aanvankelijk was het zijn bedoeling om boswachter te worden bij het toenmalige 'Waters & Bossen', tegenwoordig het 'Agentschap voor Natuur en Bos' genaamd. Maar zover is het nooit gekomen. In 1989 ging hij aan de slag bij de Vogelbescherming.
Lees verder onder de foto ...
© Ann De Wulf
MEER OVER JAN
Op 10 april 1989 startte hij zijn professionele carrière als Nederlandstalig directeur bij het Koninklijk Belgisch Verbond voor de Bescherming van de Vogels (KBVBV) te Brussel. Bij zijn aanstelling door Roger Arnhem zaliger werd hij ook Nederlandstalig woordvoerder van de organisatie en coördinator van de Vlaamse opvangcentra voor vogels en wilde dieren (VOC). In 2002 richtte hij – samen met enkele gelijkgezinde Nederlandstalige bestuurders van het KBVBV – de vzw Vogelbescherming Vlaanderen op waarvan hij tot eind 2016 algemeen directeur was. Tot eind 2022 was hij ook hoofd- en eindredacteur van Mens & Vogel', het driemaandelijks magazine van Vogelbescherming Vlaanderen vzw. Ondertussen is Jan met pensioen en woont hij in het Parc Naturel Régional de la Brenne in Centraal-Frankrijk.
Jan is geen 'twitcher' of 'soortenjager' en houdt dus geen lijstjes bij van vogels die hij al gezien heeft of die hij graag ooit wel zou willen zien. Na al die jaren kan hij nog steeds honderduit genieten van een roodborst die op de voedertafel langs komt, een steenuil die in de avondschemering zit te roepen, een zwarte specht die met zijn snavel inhakt op een vermolmde boomstronk en een buizerd die sierlijk boven zijn hoofd cirkelt. En natuurlijk gaat zijn hart een pak sneller slaan als hij tijdens een wandeling een hop, rode wouw, wielewaal of zwarte ooievaar in het vizier krijgt, wat dacht je? Om dergelijke taferelen niet te moeten missen, gaat Jan trouwens nooit op pad in de natuur zonder verrekijker, zijn trouwe metgezel. Het nauwkeurig observeren van vogels en hun gedrag vindt hij boeiend, leerrijk en rustgevend.
Hij geniet van alles wat de natuur te bieden heeft – hoe klein ook – en kan ontroerd raken door de schoonheid van een natuurrijk landschap, door de geur van een bedauwd hooiland of door de zang van een merel, zwartkop, boomleeuwerik, fitis of nachtegaal. Zelfs een groepje gierzwaluwen dat boven de stad tsjeest, kan zijn dag helemaal goedmaken ...